Starsi w moim zborze wiedzieli, że wśród nas jest drapieżnik. Jednak zamiast jemu grozili tym, którzy o tym mówili.
Dorastanie w rodzinie Świadków Jehowy jest inne. Jako dziecko nie obchodziłam urodzin, Bożego Narodzenia lub Dnia Niepodległości. Ani ja, ani nikt inny kogo znałam, nie zadawał się z nie-Świadkami w Małej Lidze czy harcerstwie. Zamiast tego, większość czasu spędziłam dzieląc się "dobrą nowiną". Kiedyś sam wraz z dużym, silnym i powszechnie lubianym mężczyzną ze zboru o imieniu Jonathan, głosiłam od drzwi do drzwi. Ja miałam tylko 9 czy 10 lat, kiedy on wielokrotnie wykorzystywał mnie seksualnie.
To jest naprawdę trudne dla dzieci, aby mówiły o tym, że są wykorzystywane seksualnie. Jednak Świadkowie Jehowy utrudniają to jeszcze bardziej.
Mają zasadę "Dwóch Świadków", która mówi, że każdy, kto oskarża dorosłego o molestowanie musi mieć drugiego świadka. Jeżeli nie ma drugiego świadka, oskarżający jest karany za fałszywe oskarżenia - zwykle poprzez to, że żaden Świadek nie będzie z nim rozmawiał albo uważa się go za "fałszywego" oskarżyciela. To się nazywa wykluczeniem. Dla dziecka wychowywanego wśród innych Świadków, było to przerażające. Nawet rodzice musieliby cię ignorować. To było bardziej przerażające niż Jonathan.
To starsi z mojego zboru ustalili, że Jonathan głosił ze mną. Kiedy oddzieliliśmy się od pozostałych, kazał mi wsiąść do swojego pickupa i zawiózł nas do jego domu. Potem mówił "Zabawmy się". Zdarzyło się to zbyt wiele razy. Jak wszyscy w zborze, moi rodzice się lubili „Brata” Jonathana i ufali mu.
W tych latach moi rodzice byli zabsorbowani naprawdę ogromnymi problemami, a później rozwiedli się. Byłem emocjonalnie sama - i chciałam być najlepszym Świadkiem Jehowy jakim można być. To dlatego podjęłam się służby polowej – głoszenia od drzwi do służby, z czego znani są Świadkowie Jehowy.
To czego nie wiedzieli moi rodzice, to że Jonathan molestował jeszcze inną dziewczynę w naszym zborze. Starsi o tym wiedzieli, ale trzymali to w tajemnicy. Byli posłuszni zaleceniom przywódców Strażnicy, z siedzibą w Nowym Jorku, którzy w 1989 roku wydali tajne instrukcje, aby zachować w tajemnicy osoby wykorzystujące seksualnie dzieci. Ta instrukcja została dołączona do pozwu w moim procesie cywilnym.
Zarówno Starsi jak i Ciało Kierownicze, wszyscy oni wiedzieli, że pedofile ukrywają się w grupach religijnych i często są ludzie bardzo sympatyczni i przyjaźni - jak Jonathan. Wiedzieli, że pedofile prawdopodobnie zrobią to ponownie. Jednak zdecydowali się zignorować bezpieczeństwo dzieci, na rzecz ochrony swojego wizerunku, a ich konta bankowego - od procesów sądowych. To wszystko było w tym Liście z 1989 roku.
Niedawny raport Centrum Reportażu Sledczego ujawnił, że w dalszym ciągu obowiązują dyrektywy wzywające milczenia w sprawie wykorzystywania dzieci. W listopadzie ubiegłego roku, starsi zostali poinstruowani, aby nie zgłaszać do władz spraw karnych takich jak molestowanie dzieci. Zamiast tego, powiedziano im, aby zajęli się tym wewnętrznie w tajnych komisjach. Raport pokazał również, że Świadkowie Jehowy powołują się na Pierwszą Poprawkę, by ukryć roszczenia w sprawie o nadużycia seksualne.
Gdy dowiedziałam się o innych ofiarach Jonathana postanowiłam przemówić. W 2009 roku zajrzałam na kalifornijską stronę internetową Megan’s Law, prezentującą oficjalną listę zarejestrowanych przestępców seksualnych. Tam odkryłam, że kilka lat wcześniej Jonathan został skazany za seksualne wykorzystanie innej 8-letniej dziewczynki. Czułam się strasznie winna, że nie powiedziałam się o nim wcześniej. Teraz muszę powstrzymać przestępcę, by nie zrobił tego ponownie.
Jedynym sposobem, aby zakończyć ten rodzaj przemocy jest zerwanie zasłony milczenia raz na zawsze.
Źródło: http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/mar/02/jehovahs-witnesses-silencing-techniques-child-abuse?CMP=share_btn_t |